Erwin Rommel (1891-1944) urodził się w Heidenheim w Królestwie Wirtembergii, w 1910 r. wstąpił jako kadet do 124. pułku piechoty (6. wirtemberskiego). Na Wielką Wojnę ruszył w 1914 r. jako podporucznik. Na froncie zachodnim wielokrotnie odznaczył się odwagą, dowodząc plutonem i kompanią - za co otrzymał awans na porucznika i Żelazny Krzyż I i II klasy. W 1915 r. Rommla przeniesiono do elitarnego wirtemberskiego batalionu górskiego. Jednostka ta przerzucana była w najbardziej zapalne punkty wszystkich frontów na których walczyła II Rzesza. Wogezy we Francji, Rumunia, Włochy - wszędzie tam Rommel odnosił sukcesy. Za wzięcie ponad 2000 włoskich jeńców w czasie 12. bitwy na Isonzo został nagrodzony najwyższym niemieckim odznaczeniem wojskowym Pour le Merite, a w 1918 r. awansowano go na kapitana.
![]() |
"Piechota atakuje" |